Paylaşamam Onu

Bende bir fotoğraf var, paylaşmıyorum. Esirgiyorum, kimseye vermiyorum onu. Esirgediğim fotoğrafın kendisinden çok fotoğrafın yarattığı hisler. Birine versem; onu paylaşarak, ona hakaret ettim diye etkisini yitirecek olmasından korkuyorum. Gözleri, ışığın etkisiyle alttan parlamış, bu gözler fazlasını gördü diyen bir bakış var. Dikkat diyor. Masum bir gülümsemede kayboluyorsun. O gülüşün içinden geçen düşünceleri son anda farkediyorsun. Aslında acı dolu, hareketsiz dudakları; yanaklarının yardımıyla şahlanmış yanlardan. Yanaklar, gözdeki masum ifadeyi de, dudağın burukluğunu da yokediyor. Saçlar dökülmüş omuzdan, küçük bir dalgayla düzleşmiş onlar. Yer yer nurun yansımasıyla parlamış. Işığın yansımasıyla beyaz ve tonlarında renklenmiş planla, uzaktan yürüyerek gelen bir meleği andırıyor, kanatsız olanlardan. Her gün, dipe battığım anlarda beni alıp yukarı çeken, dünyaya geri döndüren bir melek o. Uzattığım eli tutanın her ne kadar İhanet Meleği olduğunu bilsem de...