Birçok çıldırma anı, araştırmalar ve uzun süreli düşünmeler sonucunda; ben de varoluş ve hayat üzerine kendi fikirlerimi geliştirdim.
Ben sonsuzluk korkusu veya daha doğrusu sonsuzluk çılgınlığı sahibi bir insanım. Küçükken; uykuya dalma sırasında "sonsuzluk çılgınlığına" tutulup, yataktan delirircesine fırlardıım. Kafamdaki düşünceler beni çıldırtırdı: "Ölümden sonra ne var? Sonsuzluk ne kadar sürer? Ondan sonraki gün, sonraki gün..." Birkaç senem böyle gecelerle geçti. Belli temellerim vardı. Bir yaradana inanıyordum, ölümden sonra yaşama inanıyordum; ancak ölümden sonraki hayattan bir süre sonra sıkılacağımızı ve çıldıracağımızı düşünüyordum. Derdime, kaçınılmaz sonuma çare bulamıyordum.
Hayatımı bir öğreti kurtardı. "Enerji yoktan var edilemez, var olan enerji yok olamaz." Evet, insanın da bir enerji olduğu kanıtlanmıştı(Kirlian Fotoğrafçılığı). Ölümden sonraki hayata ait bir şüphem kalmadı. Sonra kendi kendime, bu sorunu çözeceğim dedim. Bunun üstüne gidip, kendimi bu çılgınlıktan kurtarmalıydım.
Düşündüm, çok düşündüm. Vardım birkaç sonuca.
Doğum anımızı hatırlamıyoruz, öldüğümüz an öldüğümüzün farkında değiliz. Uyandırılmadığımız sürece; rüyamızın başını ve sonunu hatırlamıyoruz. Eğer enerji kaybolmuyorsa, neden öldükten sonra yeni bir dünya hayatına başlamayalım? Nasıl olsa başlangıcı ve bitişi hatırlamıyoruz? Böylece sonsuzluk çılgınlığı da aşılmış olur. Sanırım ruh göçüne inanmaya başladım. Başka türlüsü, beni delirtiyor çünkü.
Reenkarnasyon benim için hem dinlerin hem de sonsuzluğun kapısını açan tek anahtar Atlas'cığım. Yazıyı da başarılı buldum tebrikler :)
YanıtlaSilTeşekkürler Arda'cım. Beğenmene sevindim.
YanıtlaSilBu düşünceni belki onlarca kişi okur ama çok az kişi idrak eder biliyor musun? Sanırım chrofobi adında sonsuzluk korkusu denen bir fobi bu.. Ama o kadar az bilgi bulabildim ki bu konuda.. Küçüklükten beri bu his beni de çıldırtıyor, bu ölüm korkusuveya yokolma korkusundan şiddetli birşey. Çözümüne gelince cidden çözebildin mi? Evet zaman izafi bir kavram, an gelir bu zaman çizgisinden çıkarız ve geçmişi şu anı ve geleceği bir görürüz, yani artık tek bir an varolur. Bu an'ın sonsuzluğu işte dehşet verici. Ve insanlar ne kadar az düşünüyor bunu değil mi?
YanıtlaSilİnsanları bilmem ama ben çok kafa yordum. Umursamamayı ve unutmayı öğrendim.
YanıtlaSil