Benim

"Neden  sevgi üzerine yazılanlar hep hüzünlü?"

diye düşünürdüm eskiden.

Şimdi biraz daha anlamlandı şiirler,

Anladım, aşkın hüzünlü yanı gerçek olan.

Mutluluk hepimizin başına gelir, ancak;

Sevginin hüznünü yaşamak, en acı olan.

Gülüşün, artık benim gözlerimde.

Şu içine attıkların var ya, ben artık onları dışa vuruyorum.

Şüphelerin, kıskançlıkların, hayranlıkların, 

Hepsi benim.

En çok da üzüntülerin.

Akıtmamaya zorladığın gözyaşların, artık benim.

İçindeki hüzün, artık benim ruhumun karaltısı.

Sen mutlu musun?

Ben artık rahatça uyuyabilirim.